Een kwart Vierdaagse........

Dag één

Het oorspronkelijke plan was om de halve Vierdaagse van Alkmaar te gaan lopen. Twee dagen van elk 25 km per dag. Even een lichte training voor het grotere en serieuzere werk.....
Helaas stak een knallende en irriterende migraine aanval daar een knoestige stok voor! Uitgeput door de aanval en de couperende medicatie in combinatie van de gebruikelijke Ren-je-rot-show van de afgelopen tijd schakelde de modus voor het eerst sinds jaren over in een "mietjes houding". Kortom: in bed blijven hangen, oppeppen met koppen thee en gesmeerde boterhammen en net voor sluitingstijd van de start onze startbewijzen en chipregistratie opgehaald. Gelukkig hanteren ze bij de organisatie van dit evenement niet van die enge strenge regels, zodat wij eventueel zaterdag wel mochten starten!
Dus als twee volwaardige toeristen naar het centrum van Alkmaar getogen! Heeft manlief hier niet zijn jeugd doorgebracht? Is toch gesneden kaas voor hem? Gewoon de TOERIST uithangen en vol overgave man in schuit vol met kaas al kloetend fotografisch vastgelegd. Vol bewondering naar de hollende kaasdragers gekeken. Ondanks al dat geren en gesjouw hier en daar toch wat hangbuiken... Conclusie? Niet zo heel zwaar die kazen (minder vet)? Wisselen die kaasdragers elkaar af? Moeten ze het gewoon vaker doen dan één keer in de week? Of is het trainingsschema nog gewoon in opbouw?
Met meer vragen dan antwoorden verbouwereerd als souvenir een fietsbel (afbeelding van een duif in Hollands blauw) voor mijn werkfiets gekocht. Een mens kan wel eens de kluts kwijt zijn...

Verder de stad in en jawel: het kan! Zonder elkaar de haren in te vliegen een winkel bezoeken, kleding passen en dan ook nog kopen! Maar, ho eens even: waar blijft de TOERIST? Dus door naar de grote kerk en kaartjes (tickets heet dat in goed Nederlands) kopen voor de Klim naar de Hemel. Dit gaat op tijdssloten. Dus eerst de inwendige mens versterken met een grote portie poffertjes! Wat kan boter en poedersuiker toch een geweldig effect hebben... en dan ook op kleding en accessoires!
Maar goed er moest toch iets aan de conditie gedaan worden en dus de trappen langs de buitenkant van de kerk beklommen. YDéé was echt niet helemaal haarzelf, anders konden nu het aantal traptreden worden vermeld. Excuses, dit keer is er niets geteld. Helemaal boven echt een prachtig uitzicht over Alkmaar en wijde omgeving. Best een aardige stad, ondanks het Murmel Gymnasium. Fascinerend om te zien dat aan de rand van dat vlakke land een hoge richel ligt, die het zicht op de zee belemmert. Duinen!!!

Uitzicht over Prachtstad met richel duinen op de achtergrond

YDéé toont hier dat ze nog enigszins lenig is....

In de koepel de plafondschilderingen van het laatste oordeel kunnen bewonderen. En Aldwin, één van onze docenten kunstgeschiedenis, heeft absoluut gelijk: het rechter stuk met de hel is altijd het interessantste deel! Hier gebeurt het! Actie, sensatie, spanning... De meest bizarre wezens met afschrikwekkende taferelen. Ontzag bijbrengen aan het bezoekende kerkvolk is een serieuze taak en dan was dit wel de manier om het mensenvolk in het vrome gareel te houden.

Bizarre wezens...

Beneden in de kerk is het altaarstuk wat speciaal uit Zweden is overgekomen zwaar door ons bekritiseerd. De personages op de fenomenale schilderingen hebben namelijk zware tijden in de sportschool doorleefd, waarbij de nodige anabolen er ook ingepompt moeten zijn. Wat een spierpartijen! Ook de ezel is hier niet van gespaard gebleven. Weer opdoemende vragen, waar de antwoorden op zich laten wachten: waar werden in die tijd die strak zittende pakjes van gemaakt? Er was toch nog geen lycra, elastaan of viscose? De bilpartijen kwamen daardoor wel goed uit de verf. Verder vonden wij wat anorexia hoofden (hoezo moderne ziekte?), enge achterhoofdloze wezens, voorhoofden die direct doorliepen in neuzen.... Het rariteitenkabinet verbleekt er gewoon bij! Al met al een bijzonder stuk werk met mooi weergegeven stofuitdrukking en het glaswerk fonkelt de kijker tegemoet.
Ter afsluiting van deze enerverende dag een kop thee gedronken, geflankeerd door een punt overheerlijke worteltaart in de Bloemenschuit met uitzicht op de oude visbanken.
Terug naar Heiloo waar wij weer gastvrij onthaald werden door de ouders van manlief.


Dag twee

Zaterdag moest het toch echt gaan gebeuren! Hup lopen! Enigszins verslapen en daardoor ver na de ideale starttijd vertrokken. Vandaag niet rondkijken en foto's maken, maar tempo maken en de spieren oppompen. Gisteren gezien hoe je er uit zou kunnen gaan zien......
Etappe van vandaag dwars door Alkmaar, de polder in, Geestmerambacht, Koedijk, industrieterrein en dan via de oude stad finish op de rode loper en dan medaille bij de Waag. Misschien wel een héle korte samenvatting.....
Bij de Oudorperpolder waar nu nog de restanten van oude dwangburchten zijn te herkennen spotte YDéé zowaar wat bloeiende orchideeën, waarvoor wel gestopt werd en waar een plaatje van moest worden geschoten. Soms mogen er uitzonderingen gemaakt worden en zeker als het groen is!

Daarna gewoon weer de pas erin. Langs de percelen met witte kool die over enige tijd tot zuurkool zullen worden omgetoverd. Pas ten noorden van het recreatiegebied Geestmerambacht een pauze ingelast voor de lunch. Na een kommetje soep, muesliebol en chocolade muffin werden we door de organisatie getrakteerd op een zakje chips. Eigenlijk best verkwikkend zo'n hap zout! Dus YDéé besluit al etend wat reclame voor dit product te maken. Gaat echt niet goed met haar!

YDéé druk doende de chips te testen...

Hup tempo maken! Er zou getraind worden! Ja, doei..... Het oog van YDéé valt op twee mannen die iets in de berm spotten. Weer allerlei vragen steken hier de kop op. Gelukkig kunnen er gewoon vragen gesteld worden, waar ook nog antwoord op volgt. Hoe mooi kan het zijn. Maar, ja geen tijd meer voor lopen nu zien zo'n fladder beest voor manlief op een geschikte locatie te vinden voor fotografisch bewijs.....

Twee bruine zandoogjes.....

Missie geslaagd! Er kan weer gelopen worden. Door naar Koedijk, wat net als vorig jaar een feest is om te lopen. Bewoners die allerlei lekkere dingen aanbieden, muziek, straat versierd, gewoonweg een feest! Een lekkere oppepper voor het saaie stuk langs het industrieterrein over het fietspad. Helaas geen Via Gladiola, wel stokrozen.......

Bij binnenkomst in Alkmaar overal muziek en gezellige drukte. 's Ochtends absoluut niet gemotiveerd om te gaan lopen en dan toch in een goed vlot tempo en niet al te moe de finish bereikt.
Volgend jaar weer?  De routes van dag één en twee nog nooit gelopen. Dus wie weet?