Van smurfensnot tot pauw

In 2013 was ik van plan om in Veldhoven bij Wilma's Hobby van Powertex twee pauwen te maken. Helaas door de o zo bekende familiaire omstandigheden ging dit toen niet door. Nu vond ik het wel tijd geworden om dit plan toch maar daadwerkelijk tot uitvoer te brengen onder het mom van een cadeau voor mijn verjaardag. Je moet je smoes toch altijd klaar hebben liggen en een beetje leuke verpakking hiervan doet het meestal wel goed...

Het is alleen niet helemaal duidelijk van wie dit cadeau afkomstig is, maar dat is een kleine bijkomstigheid!

Goed aan de slag! Wilma heeft gelukkig al wat voorbereidend werk verricht. Dus er stonden twee stenen met een pielk erin geboord klaar, evenals de lichamen en koppen van piepschuim en in elkaar gedraaid stevig electra draad voor de nek. Rollen aluminiumfolie, schilderstape en stukken textiel lagen verder op tafel.

Helaas heb ik van de tussenstappen slechts één foto geknipt, zodat de lezer dezes het met alleen de beschrijving moet doen. YDéé blijft, ondanks het voorzichtig wuiven van Sarah aan de horizon, toch nog altijd blond. Bovendien ga je daar dan natuurlijk ook naar gedragen! Dit terzijde.

Op de pielk (dit was echt zo'n woord van mijn vader) het piepschuimen lijf plaatsen, gedraaide draad hierin steken en daar de kop weer in vast prikken. Nek en pielk met aluminiumfolie omwikkelen, vastplakken met schilderstape en dan starten met het "vieze" werk!

De SMURFENPAP!

Het ingrediënt voor de smurfenpap!

Gargamel had samen met Azraël eindelijk die smurfen voor mij te pakken gekregen! Met zijn allen in de staafmixer tot pulp vermalen en klaar was mijn Powertex badje voor de lapjes katoen.

Naar verluidt, zijn er toch een aantal smurfen gespaard gebleven en zijn deze smurfen in staat om de populatie weer in oude proporties terug te brengen. Alle onmogelijke en irritante karakters van dit volk zijn dus niet verloren gegaan voor komende generaties.

Dat smurfensnot plakt en kleeft behoorlijk en hecht uitstekend aan het textiel, maar ook handen en nagels! Dit was ik even vergeten toen ik de lapjes in de blauwe smurrie doopte en lekker aan het kneden en uitknijpen was. Bijna alles went!

Het geraamte van de pauw in wording bekleden met de in textiel gedrenkte vermalen smurfenpopulatie.

De smurfenpauwen in wording

 Het was de hoogste tijd voor een simpele, maar voedzame maaltijd. Vandaar dat ik mijn handen moest wassen en deze foto heb kunnen maken. Na deze goedverzorgde lunchpauze de beesten van vleugels voorzien, de kop bekleed met een soort klei (ook weer aangemaakt met de smurfenmassa), tandenstokers in de kop gestoken voor ondersteuning van de snavel en tentakels op de kop. Van klei een dun plakje rollen en daar ogen uitknippen om in de verenstaart te plakken. Vervolgens met een kwast de blauwe beesten, die bij droging steeds donkerder kleurden van een groenige laag voorzien. Nog wat zwart en goud in de kleiogen aanbrengen en van de oorspronkelijke smurfen was gelukkig niets meer terug te vinden!

Het eindproduct

Eigenwijs smoelwerk met tandenstokers op de kop

Detail van een oog

De twee beesten staan nu in huis op een kat veilige plaats te drogen en zullen na zo'n 6 weken helemaal gehard zijn. Regen zal deze vogels niet deren, zodat zij in augustus gezellig buiten op het terras kunnen gaan staan te pronken.

Wilma bedankt voor de fijne dag! Voor herhaling vatbaar.

Oppervlakte en lijnen

Op de eerste zaterdag van de lente dit jaar was ik in Harderwijk bij Marjon Hoftijzer-Boer voor de workshop Surfaces and Lines. Persoonlijk vind ik de Nederlandse taal mooier dan de Engelse en bovendien ben ik beter thuis in mijn moerstaal, waardoor dit stukje de titel Oppervlakte en lijnen draagt. Wellicht trekt de Engelse benaming meer cursisten?
Hier ga ik nu niet de geleerde technieken van de workshop beschrijven en zo het gras voor de voeten van Marjon wegmaaien, maar laat ik gewoon wat foto's van mijn creatie zien, begeleid door wat commentaar.

De oppervlakte; oftewel ondergrond van het werkstuk

Over mijn ondergrond ben ik niet geheel tevreden. Natuurlijk bij het opbouwen van deze ondergrond nog nergens over nagedacht en daardoor heeft het een ietwat rommelig karakter gekregen. Bovendien verliep het wegsmelten van de polyestervliezen niet geheel naar wens.

Detail van het gedeeltelijk weggesmolten vlies

Waarschijnlijk is mijn heat gun niet van de allerbeste kwaliteit!

Mijn lijnenspel vind ik wel aardig geworden. Alweer een kleine twee jaar geleden hebben wij voor onze koperen bruiloft een workshop steendrukken gevolgd in het Steendrukmuseum te Valkenswaard. Als onderwerp had ik toen voor één van de wilde bomen van Mondriaan gekozen. Daar zitten behoorlijk wat lijnen in, dus dat vond ik wel een geschikt uitgangspunt. De afdruk die toen in Valkenswaard gemaakt is, heeft manlief zeer goed gearchiveerd. Tijdens een zorgvuldig geplande zoektocht zal hij vast verschijnen op een heel logische plaats, maar dat gaat mij nu teveel tijd kosten.
Bovendien is mijn lijnenspel toch een vrije interpretatie geworden.

Mijn lijnenboom

Boom na het spoelen met water

Vervolgens, na enige droogtijd, is de boom met bladachtige structuren op de ondergrond vastgezet. Door mijn eigenwijsheid en dus het niet voor de 100% volgen van de werkwijze, past mijn creatie niet exact op het meegekregen canvas. Zelf een iets grotere gekocht waar de boom wel op past, maar de ondergrond is eigenlijk net iets te klein!

Het eindresultaat!

Het staat nu op een boekenkast in de kamer en als je het zo uit de verte ziet, oogt het beter dan van dichtbij gezien.
Leuke oefening en door mijn fouten weer het één en ander geleerd. Ik heb al wat nieuwe materialen gekocht, zodat ik nog een versie kan maken. Wellicht gaat er dan meer goed en zal de ondergrond wat beter tot zijn recht komen. "Echte" kunstenaars werken per slot toch ook in series...

Friemel tekeningen

Het afgelopen jaar in december heb ik op dit blog een bericht geplaatst over het tekenen van Zentangles(R). Nu alweer een aantal lessen verder en bij de fotopolymeertechniek natuurlijk ook een Zentangle product van mijzelf gebruikt. Dus hoog tijd om wat van deze techniek van mijzelf te laten zien.
Eerst maar het origineel wat voor de afdrukken met de fotopolymeertechniek is gebruikt.

Mijn originele friemel tekening

In de lessen van Maria komen eerst altijd een paar nieuwe Zentangle(R) patronen aan de orde, die worden gevolgd met de opdracht er iets mee te gaan doen.
In mijn friemel tekening (dit vind ik een betere benaming voor mijn creatie) heb ik eerst met bierviltjes kaders aangegeven waar de patronen in moesten komen. De opdracht bestond uit het tekenen van patronen in een raster en hetzelfde patroon getekend zonder raster en vice versa. Hier en daar is dat wel terug te vinden, maar ik heb ook het één en ander opgevuld met eigen verzonnen friemels. Ach, voor een beginneling niet gek!

De afgelopen twee lessen reed mijn vriendinnetje E. met mij mee en als bedankje hiervoor kreeg ik van haar een pakketje om een bal mee te maken.
Oké, dat werden 20 verschillende patronen .... Op zich viel het formaat wel mee en dat is qua tijd wel handig, maar dat tekenen op de vierkante millimeter is toch ook wel een hele uitdaging!

20 verschillende patronen

De volgende stap is het rillen van de vouwlijnen en heel veel gepriek met lijm. Bovendien is het ook wel handig om je hersens erbij houden zodat er in de juiste volgorde geplakt wordt, want het was de bedoeling om een bal te krijgen! Al met al is het gelukt en dan had ik ook nog een zilverkleurig lintje bewaard om de bal aan op te hangen. Geeft toch een feestelijke uitstraling ....
Voila, zie hier het resultaat:

De uiteindelijke bal

De bal hangt om kat technische redenen behoorlijk hoog in de woonkamer, waardoor de bovenste vijf patronen niet echt zichtbaar zijn, maar dat mag de pret niet drukken.
Bedankt lief vriendinnetje E. voor het creatieve cadeau!

Al het begin is moeilijk .....

Even een keer wat wijsheden, uitdrukkingen en zulks meer in dit epistel gooien.
Van de workshop fotopolymeertechniek mochten wij de belichte koperplaten meenemen om eventueel nog wat afdrukken te maken. Zo gezegd, zo gedaan: de platen meegenomen naar Imag-ine in Eindhoven en ingesmeerd met inkt en onder de pers afgedrukt op lapjes katoen.
Dus met een aantal lapjes naar de naailes van prutsdesign getogen om daar even een etui voor mijn Zentangle stiften te maken. Appeltje, eitje; dat moet toch lukken in een avond. Toch?
Nee, dus! Is dat nou die hoogmoed die voor de val komt? Mijn lapjes waren niet helemaal van het juiste formaat om er een geschikt etui van te maken en er moest natuurlijk ook een voering in komen en de naden moesten natuurlijk netjes weggewerkt zijn en er moest zo'n sierrits opgenaaid worden ....
Als je uitgaat van een rechthoek is het natuurlijk wel zaak dat je de lengte en breedte niet met elkaar verwisselt. Bovendien is het ook wel handig als de hoeken exact 90 graden zijn en het geheel dus recht is ....
Oeps! Ben ik niet groot geworden met: "skeve dingen piesen ook?"
De tweede avond bij pruts had ik dan eindelijk twee rechte lappen en zat de rits goed gespeld. Geduld is een schone zaak!
Thuis ben ik er maar eens goed voor gaan zitten, de aanhouder wint over het algemeen.
Na heel wat keren uithalen en weer van vooraf aan beginnen en een stukje papier gevouwen en geplakt om de juiste vorm te krijgen, kreeg dit domme blondje een lumineus idee. Een rest lap katoen pakken en daar een etui van proberen te naaien. Jeetje, het leek het ei van Columbus wel. Eindelijk ging er een zwak lichtje bij mij flakkeren en kon het toegepast worden. Nog wel wat lostornen, omdat er toch weer iets dubbel zat. Tada, eindelijk een etui! Nog niet helemaal zo als het wezen moet, maar zoals de titel al suggereert: alle begin is moeilijk!

Het patchwork is hier aan de onderzijde duidelijk zichtbaar

De sierrits

Al met al lekker bezig geweest, maar dat houdt je van de straat! Oefening schijnt "kunst" te baren, dus uit nog meer restlappen zullen nog wat "oefen etuis" geproduceerd worden.

Fotopolymeer

Zo is het een tijdje behoorlijk rustig met berichten op het blog en dan ineens twee publicaties kort achter elkaar... Chaotisch typetje die YDéé!

Vorig weekend met manlief twee dagen lang ondergedompeld in de fotopolymeertechniek. Daarvoor waren wij afgereisd naar Kessel in België waar Atelier Blauwhof staat. Prachtige ruimte in een rustige groene omgeving. Het atelier is voorzien van alle materialen voor veel verschillende grafische technieken, drukpersen, doka met belichtingsapparaat; eigenlijk teveel om allemaal op te noemen. Slapen op zolder boven de atelierruimte of boven de eetkamer welke in het midden een geweldig mooie grote open haard heeft.
Een allerhartelijkste ontvangst door Kitty en Christiaan die heerlijk koken en ons hebben verwend met fantastische tussendoortjes. Alles vers bereid met veel producten van eigen kweek.
Tot zover de entourage.
Wij kwamen natuurlijk ook om een nieuwe techniek te leren! Daar was Petra Tolboom onze deskundige docente voor aanwezig. Heldere uitleg over de fotopolymeertechniek: een etstechniek die veel minder tijd kost dan het normale etsen en verder als groot voordeel biedt dat er niet zoveel agressieve middelen gebruikt hoeven te worden. Dus een kleinere belasting voor het milieu en dat is, vind ik persoonlijk, toch ook wel heel belangrijk.

De werkwijze:
Een koperplaat eerst met schuurpapier wat polijsten, vervolgens met zeep ontvetten, in een donkere kamer de fotopolymeerlaag aanbrengen, even laten drogen en deze lichtgevoelige plaat zolang als nodig in het donker bewaren. Dan de geprepareerde plaat overbrengen naar de doka met het spannende belichtingsapparaat. De gewenste tekening of foto of wat dan ook die overgebracht is op een transparant op de lichtgevoelige koperplaat leggen en dan volgen er interessante geluiden, open- en dichtslaande deuren begeleid door knipperende lampjes van het apparaat waar een UV-lamp in zit. De belichte plaat in een soda oplossing badderen (de tekening is dan natuurlijk wel van de plaat verwijderd) en dan zie je de afbeelding langzaam koperkleurig op de plaat verschijnen. Nog even naspoelen met water en het proces stoppen met azijn, waarna de plaat even lekker kan zonnen en diepblauw verkleurt. Dan kan de plaat ingeïnkt worden, even oppoetsen en afdrukken maar!
Leuk, leuk! Wij hadden de smaak goed te pakken gekregen. Petra heeft ons al doende behoorlijk wat tips gegeven en wat aardige mogelijkheden geleerd.

Als eerste afbeelding heb ik een Zentangle tekening van mijzelf gebruikt. Het origineel zal in een ander bericht wel aan de orde komen. De achtergrond vond ikzelf wel apart en daarmee heb ik een nieuwe drukplaat gemaakt en heb daar wat apartigheden op getest.

ZIA: Zentangle Inspired Art heet dit officiëel

Zelfde tekening, maar dan andere kleuren en met een achtergrond

Ander kleurschema; opgebouwd uit drie drukgangen (dus ook drie platen)

Zelfde achtergrond als bij de ZIA, maar nu met apartigheden

Manlief heeft eerst een tekening van ons blafbeest gebruikt en één van onze katten. Hij was daar niet zo tevreden over, maar bij het in inkten van deze plaat zag hij op de onderliggende krant een zwartwit foto van een kunstwerk van Goya die hem zeer aansprak. Dit is zijn volgende ontwerp geworden en zie hier het resultaat:

Slapend blafbeest, dito poes, ogen van YDéé

Kattengevecht; losjes geïnspireerd op Goya

Al met al een zeer enerverend weekend, heerlijk gegeten, creatief bezig en knoert gezellig! Voor herhaling vatbaar.

Winterse taferelen

Of ik ben dit keer voor de uitzondering extreem vroeg of ik ben zoals wel vaker gebeurt rijkelijk aan de late kant. Namelijk net twee quilts afgemaakt met een kerstman en eentje met een kleumende sneeuwpop. Kerst en winter laten nog even op zich wachten.
Deze quilts had ik allebei als pakketje van Annemiek gekregen om als voorbeeld voor haar stand met handwerkproducten en stoffen van Tambani te maken.
Volgens de beschrijving worden de quilts geheel met de hand geappliceerd. Ja, daar ben ik niet van of nog populairder gezegd: dat is niet mijn ding! Dus gewoon met vliesofix aan de gang; knippen, plakken door strijken en vervolgens met een kleine cordonsteek met de naaimachine (!) op de ondergrond vastgenaaid.
Als eerste de kerstman onder handen genomen:

Het enige handwerk in dit quiltje zijn de ogen en het belletje aan de muts

Niet helemaal conform het voorbeeld uitgevoerd, maar dat werd met de sneeuwman nog erger!
Als je quilt nummer één in elkaar hebt gezet, weet je natuurlijk wat je doen moet en hoef je geen beschrijving meer te lezen! Toch?
Oeps! Waar stond dat asterisk tekentje voor? Ai, schuin van draad ..... Bij mijn interpretatie van deze quilt loopt het ruitje enigszins recht, maar in het voorbeeld liep hij keurig diagonaal .... Ook een klein meetfoutje gemaakt. De oplettende kijker kan in de ondergrondlap (links) een naadje zien lopen.
Pff ...

Toch wel een vrolijke sneeuwpot

Het vogeltje in de linkeronderhoek heb ik iets enthousiaster in het beeld geplaatst en het heeft als stofje voor zijn lichaam een restje uit het kerstmanpakket gekregen. Vond ikzelf iets sprekender.

Beide pakketjes heb ik nog maar net gekregen van Annemiek. Dus als uitzondering op de regel ben ik dit keer waanzinnig vroeg!

Zweedse berken

Zo af en toe kom je van die dingen tegen, waarvan je dacht: "oh, ja daar was ik toen mee bezig, maar waarom heb ik dat niet afgemaakt?" Een paar weken geleden was ik op zoek naar wat chiffon zijde, om een afdruk die ik met experimentele grafiek had gemaakt wat op te kleuren. Op zich was de druk wel aardig, maar de kleuren vond ik een beetje nep over komen. Inderdaad de lapjes gekleurde chiffon gevonden, maar ook een bijna klaar werkstuk van een workshop van alweer 2 jaar geleden ...
Dus het experiment van de lap met de nog op te leuken kleuren weggelegd (hierover later meer, tenminste dat is wel de bedoeling en dan niet pas over 2 jaar!) en het af te maken werkstuk ter hand genomen.
Op 18 maart 2013 was Susan Dahlberg uit Zweden te gast bij Veltrop in Grootebroek en zij gaf daar de workshop: Schilderen met de naaimachine. Dat is precies wat zij ons leerde! Stukjes chiffon zijde, die zij speciaal uit Japan haalt, op een katoenen onderlap draperen en dan vastzetten met het vrij machinaal naaien om zo een tafereel, ontworpen door Susan, tevoorschijn te  "toveren".
Fantastisch om te doen. Ook had Susan een groot aantal van haar eigen werkstukken mee, om jezelf helemaal aan te vergapen.Voor mij echt met een "wow-factor". Bovendien was de verzorging bij Veltrop ook helemaal compleet. Lekkere soep en zeer smakelijke broodjes, echt top verzorgd!
Die dag had ik mijn werkstuk bijna klaar, op een paar takken na. Dus vandaag achter de naaimachine en de berken van wat takken voorzien. Een passe-partout eraan vast genaaid (is niet te zien op de foto van manlief) en klaar is YDéé!

Ergens boven ligt nog een ander pakketje van Susan Dahlberg met ook een landschap uit Zweden, maar dat zal wel als verrassing bij een volgende struintocht boven water komen .....

Schots landschap

Van oktober 2013 lag nog een "bijna af" werkstuk van een workshop in Veldhoven gegeven door de Schotse Pat Archibald. Een hele enthousiaste textielkunstenares die verschillende Schotse landschappen als basis voor kleine quilts had gebruikt en in deze ontwerpen een aantal technieken had verwerkt.
Aan de hand van foto's liet zij zien, hoe je de kleuren kunt vertalen in banen stof. Vervolgens hoe je dat omzet in een quiltontwerp en hoe je dat daarna ook nog uit kan voeren.
Het eerste deel was het braaf volgen van de instructies en haar ontwerp reproduceren, maar gelukkig stimuleerde Pat ons om wat eigenheid in het geheel aan te brengen. Dus wat organza en tweekleurig zijde erin verwerkt, de zijde wat los peuteren en laten rafelen om begroeiing na te bootsen.
De boom in het mini-landschap is oorspronkelijk met een inkt pen ingetekend, maar ik heb deze met de vrij-machinaal-borduren-techniek genaaid. Doordat dit deel uit nog meer lagen en een stuk vliesofix is opgebouwd, sputterde de naaimachine iets tegen. De spanning had ik niet helemaal lekker afgesteld, zodat de onderdraad hier en daar wat doorpiept. Manlief vond dit juist wel een aardige toevoeging, omdat volgens hem het dan net lijkt of er jonge uitlopers aan de boom zitten. Toch wel lief zo'n opmerking! Trouwens op gepaste afstand zie je ook niets van ....

Loch Lomond

Pingo Pinguïn

Afgelopen jaar ontving ik voor mijn verjaardag van mijn lieve tante Jettie bijna genoeg geld om het boek: Make your own toys van Sue Havens te kopen. Een heel aardig boek vol met allerlei knuffels van aap, olifant, beer, honden puppy tot een koele pinguïn. Sue gebruikt meestal oude kledingstukken om het beestenspul van te maken. Lekker zacht en meestal met een ondeugende uitstraling.
Mijn oog was gevallen op de stijve en formele pinguïn. Hij had wel wat weg van manlief als die keurig in driedelig pak belangrijk gaat doen ......
Bij Helen was door een mede cursist een hele koffer vol met allerlei oude lappen gedeponeerd en ik werd verblijd met vele overblijfselen, waarvan ik toen dacht: "Tsja, zal best een keer van pas kunnen komen, maar hoe en wanneer???"
Nou voor die stijve pinguïn! Om Pingo nog wat cachet te geven, heeft hij bling-bling knopen op zijn plastron gekregen. Volgens mij kijkt hij heel tevreden!

Pingo Pinguïn

Sneeuwverven

Zaterdag 27 december 2014 is hier in Noord-Limburg een goed pak sneeuw naar beneden gevallen en het bleef nog liggen ook! Dus zondag toch maar even een oud laken van omie (de oma van manlief) uit de kast getrokken en in de soda/zout oplossing te weken gezet. Een bak gepakt, daar schuin een oude snijplank van mijn moeder ingelegd, het in stukken gescheurde laken erop en eronder gedrapeerd. Naar buiten en daar sneeuw verzameld en dit boven op de lappen gepropt en verfpoeder erover verdeeld. Mengkleuren werken natuurlijk het beste, maar die heb ik niet op voorraad. Dus gewoon maar wat primaire kleuren gepakt en maar wat gedaan. De hele boel weggezet en maandag uitgespoeld. Over het resultaat ben ik niet helemaal te spreken.

Leklap

Leklap

Deze lap was gevouwen

Het sneeuw effect, het uit elkaar trekken van de kleuren bijvoorbeeld,  wat ik zo mooi vind, zie ik niet helemaal terug in deze lappen. Gelukkig bleef het nog aardig koud hier, zodat ik dinsdagochtend een tweede poging kon wagen. Nu heb ik twee bloempotten op zijn kop in de bak gezet met in iedere pot een leklap, boven op de bloempot een lap verfrommeld (gelukkig had omie grote lakens!) en bij de éne lap op de sneeuw de verfpoeder verdeeld en bij de andere pot de sneeuw met het verfpoeder gemengd. Als kleuren heb ik azuriet blauw en de twee gelen gebruikt, omdat ik groen en geel wel als contrast bij de paars uitgevallen lappen vind passen.
In deze lappen kan ik het effect van de sneeuw beter terug vinden!

Dit is de lap met de gemengde sneeuw

Op deze lap lag de sneeuw waar de verf poeder over gestrooid is

Leklap

En nog een leklap

De beide leklappen vertonen nogal wat witte stukken, omdat ze boven de gesmolten ijs- en verfmassa uitstaken. Misschien dat deze lappen of in ieder geval stukken hiervan nog een keer in een verfbad kunnen. Wellicht ook met de sneeuw methode, want op schaduwstukken ligt hier nog steeds sneeuw!

Nieuwe Ronde, Nieuwe Kansen!