Van de workshop fotopolymeertechniek mochten wij de belichte koperplaten meenemen om eventueel nog wat afdrukken te maken. Zo gezegd, zo gedaan: de platen meegenomen naar Imag-ine in Eindhoven en ingesmeerd met inkt en onder de pers afgedrukt op lapjes katoen.
Dus met een aantal lapjes naar de naailes van prutsdesign getogen om daar even een etui voor mijn Zentangle stiften te maken. Appeltje, eitje; dat moet toch lukken in een avond. Toch?
Nee, dus! Is dat nou die hoogmoed die voor de val komt? Mijn lapjes waren niet helemaal van het juiste formaat om er een geschikt etui van te maken en er moest natuurlijk ook een voering in komen en de naden moesten natuurlijk netjes weggewerkt zijn en er moest zo'n sierrits opgenaaid worden ....
Als je uitgaat van een rechthoek is het natuurlijk wel zaak dat je de lengte en breedte niet met elkaar verwisselt. Bovendien is het ook wel handig als de hoeken exact 90 graden zijn en het geheel dus recht is ....
Oeps! Ben ik niet groot geworden met: "skeve dingen piesen ook?"
De tweede avond bij pruts had ik dan eindelijk twee rechte lappen en zat de rits goed gespeld. Geduld is een schone zaak!
Thuis ben ik er maar eens goed voor gaan zitten, de aanhouder wint over het algemeen.
Na heel wat keren uithalen en weer van vooraf aan beginnen en een stukje papier gevouwen en geplakt om de juiste vorm te krijgen, kreeg dit domme blondje een lumineus idee. Een rest lap katoen pakken en daar een etui van proberen te naaien. Jeetje, het leek het ei van Columbus wel. Eindelijk ging er een zwak lichtje bij mij flakkeren en kon het toegepast worden. Nog wel wat lostornen, omdat er toch weer iets dubbel zat. Tada, eindelijk een etui! Nog niet helemaal zo als het wezen moet, maar zoals de titel al suggereert: alle begin is moeilijk!
 |
| Het patchwork is hier aan de onderzijde duidelijk zichtbaar |
 |
| De sierrits |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten